Een mooi gedicht… Ons mens-zijn is een soort herberg Elke ochtend opnieuw weer bezoek En vreugde, een tristesse, een benauwdheid, een flits van inzicht Ze komen als een onverwachte gast Verwelkom ze, Ontvang ze allemaal gastvrij Zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat Behandel elke gast met eerbied Misschien komt hij de boel ontruimen Om plaats te maken voor iets nieuws De donkere gedachte, de schaamte, het venijn Ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns En vraag ze om er bij te komen zitten Wees blij met iedereen die langs komt De hemel heeft ze stuk voor…
